Än Tag im Wald
D‘ Lina und dä Timo händ scho lang wiederemol wöllä in Wald goh, zum ä Huttä bauä.
Hüt isch äs endlich so wiit. Scho am Morgä, packet sie d‘Schnur zum Sachä fescht bindä, Holzbretter und warmi wolligi Deckänä , dass sie nöd chalt händ, i. „Hämmer alles, Lina?“ Fröget dä Timo und luegt sis Schwöschterli a. „Jo, alles debi. Äs cha losgoh!“, antwortät d’Lina.
Mit grossä Schritt marschiered sie dä Berg zum Wald deruf, bis sie schliesslich dobä acho sind. „Puh, da isch jetzt aber streng gsi!“, meint dä Timo fescht schnufend. „Aber jetzt sind mer jo do und chönd endlich afange z’baue!“, seit d’Lina ganz freudig. Die beidä sueched sich än guetä Baum, wo sie denn ihri Hütta chönd bauä. Endlich händ sie einä gfundä. Er isch öppä so gross wie än Wiehnachtsbaum. Viil Äscht, womor denn guet cha drahärä bauä, raged vom Baum äwäg. Zerscht sammled sie no äs paar Äscht, womor denn guet cha für d’Leiterä bruchä. Nochher fangeds a, d’Bretter anen passendä Ort z’bindä. Nochemnä Stündli sind sie fascht fertig. „Jetzt fähled nur no d’Fenschterlädä!“, rüeft d’Lina äm Timo zue. Für da gönd beidi go grossi Rindä sammlä.
Nochdem sie au no d’Fenschterlädä anägmacht händ, kletteräd sie i ihri chli Hüttä ufä und packed Pommes Chips und ä Fläschli Sirup us, wo sie au no vo Diheimä mitgnoh händ, und fanged a knabberä und hie und wieder ä Schlückli z’trinkä.
Währed die beidä am Ässä sind, fröget dä Timo: „Du, Lina. Sömmer üs nöd wieder uf dä Heiweg machä? Äs wird sicher bald dunkäl.“ „I find au. Mir chönd jo morn wieder i üsi toll Hüttä goh. Aber denn nimmed mer denn no dä Papi und s’Mami mit, zum ihnä üsi lässigi Hütta s’zeigä“, antwortet d’Lina und fangt a zämäpackä. Wo sie denn alles zämäpackt händ, mached sie sich uf dä Heiwäg.
Moll, hüt isch würkli än lässigä Tag gsi!
